İmam Cafer (a.s) şöyle buyurdu; "Şüphesiz Allah Azze ve Celle'den çok korkmak ibadettir. Allah (c.c) buyuruyor; "Allah'ın kullarından ancak alimler Allah'tan (gereğince) korkarlar." (Fatır 28)
Başka bir ayette şöyle buyuruyor; "İnsanlardan korkmayın. Benden korkun." (Maide 44) Bir diğer ayette de Allah Tebareke ve Teala şöyle buyuruyor; "Kim Allah'tan sakınırsa Allah, ona bir çıkış yolu gösterir." (Prof. Dr.
Haydar Baş, İmam Cafer eseri sh:622)
Davut er-Rakki, Ebu Abdullah'ın (İmam Cafer'in a.s) "Rabbinin makamından korkan için iki cennet vardır." (Rahman 46) ayetini şöyle açıkladığını rivayet eder;
"Kim! Allah'ın (c.c) onu gördüğünü, söylediklerini işittiğini ve yaptığı iyi ya da kötü işleri bildiğini bilirse ve bu onu, kötülükten uzak tutarsa, işte o kimse, Rabbinin makamından korkan ve nefsini hevadan alıkoyan kimsedir." (aynı eser sh:622)
Ebu Vellat el-Hamat rivayet eder; Ebu Abdullah'a (İmam Cafer a.s) "Ana-babanıza iyi davranmanız…" (İsra 23) ayetini sordum ve dedim ki; "Bu ayette sözü edilen ihsan nedir?"
Buyurdu ki; "İhsan (iyilik) onlarla iyi geçinmen, sana ihtiyaçları olmasa bile onları, senden bir şey istemek zorunda bırakmayacak şekilde onlara yardımcı olman demektir. Allah Azze ve Celle "sevdiğiniz şeylerden infak etmedikçe iyiliğe erişemezsiniz." (Ali İmran 92) demiyor mu?
Sonra Ebu Abdullah (İmam Cafer) (a.s) şöyle buyurdu; "Onlardan biri veya her ikisi senin yanında yaşlanırsa, kendilerine öf bile deme. Onları azarlama." (İsra 23) ifadesine gelince, demek isteniyor ki; anne ve baban seni incitecek olsalar da, onlara "of" dahi deme.
İkisine de güzel söz söyle. Onlar, seni dövseler, sen "Allah, sizi bağışlasın" de. O zaman bu söylediğin, onlara güzel söz söylemek olur. "Onları esirgeyerek alçak gönüllülükle üzerlerine kanat ger." (İsra 24) Onlara rahmet ve şefkat gözü dışında bir gözle bakma. Sesini onların sesinden yüksek tutma. Ellerini onların elleri üzerinde tutma. Onların önüne geçme." (aynı eser sh:625)
Sema'e rivayet eder; Ebu Abdullah'a (İmam Cafer a.s) dedim ki; "Kim bir cana kıyarsa bütün insanları öldürmüş gibi olur. Her kim bir canı kurtarırsa bütün insanları kurtarmış (diriltmiş) gibi olur." (Maide 32) ayetinin anlamı nedir?
Buyurdu ki; "Bir nefsi sapıklıktan hidayete çıkaran, onu diriltmiş gibi olur. Bir nefsi hidayetten sapıklığa düşüren onu öldürmüş gibi olur." (Aynı eser sh:626)
Cerrah el-Medani rivayet eder; Ebu Abdullah (İmam Cafer a.s) "Her kim, Rabbine kavuşmayı umuyorsa salih amel işlesin ve Rabbine ibadette hiç bir şeyi ortak koşmasın." (Kehf 104) ayetiyle ilgili olarak şöyle buyurdu;
"Bir kimse bir şey yapar, bununla Allah'ın rızasını kazanmayı amaçlamaz da, insanların kendisini iyi bilmelerini, temize çıkarmalarını amaçlar ve insanların yaptığı bu işi duymalarını arzular. İşte bu kimse, Rabbine ibadette başkasını O'na ortak koşmuştur.
Sonra şöyle devam etti; hiçbir kul yoktur ki, gizlice bir hayır işler, üzerinden günler geçtikten sonra Allah, ona bir hayır göstermesin. Hiçbir kul yoktur ki, gizlice bir kötülük işler, üzerinden günler geçtikten sonra Allah, ona bir kötülük göstermesin." (Prof. Dr. Haydar Baş, İmam Cafer eseri sh:630) H: Akın Aydın
