"Sekaleyn" hadisi olarak bilinen ve 16 Ehl-i Sünnet kaynağında geçen hadis-i şerifte Hz. Peygamber (s.a.a.v.) şöyle buyurmaktadır:
"Ben sizin aranızda iki değerli (ağır) emanet bırakıyorum; onlara sarıldığınız sürece Benden sonra asla sapıklığa düşmezsiniz. Onlar, Allah'ın Kitabı (Kur'an) ve Benim ıtretim
Ehl-i Beyt'imdir.
Bu ikisi, Kevser Havuzu'nun başında Bana tekrar dönünceye kadar asla birbirinden ayrılmazlar." (Sahih-i Tirmizi, c.5, s.328; Sahih-i Müslim, Kitab-u Fezail-i Ali ibn-i Ebi Talib, c.7, s.122, Nesai, El Hasais, s.21…)
Ehl-i Beyt'in kimlerden oluştuğuna dair birkaç Hadisi Şerif
Zeyd b. Erkam (ra) anlatıyor: Allah Resulü (sav), Mekke ile Medine arasında Hummen denilen suyun başında (Gadir-i Hum'da) bir hutbe verdi. Allah'a hamd, sena ve zikirden sonra şöyle buyurdu:
"Ey insanlar! Dikkat ediniz; ben bir beşerim. Rabbimin ölüm elçisinin gelmesi ve benim ona icabet edip aranızdan gitmem yakındır.
Sizlere hukuku ağır iki kıymetli emanet bırakıyorum. Birincisi Allah'ın Kitabı'dır. Onda nur ve hidayet vardır. Allah'ın Kitabına sımsıkı sarılın. Onunla meşgul olun, onu öğrenin, öğretin; hükümlerini anlayın.
İkinci emanet Ehl-i Beyt'imdir. Ehl-i Beytim hakkında Allah'tan korkmanızı hatırlatırım. Ehl-i Beytim hakkında Allah'tan korkmanızı hatırlatırım. Ehl-i Beytim hakkında Allah'tan korkmanızı hatırlatırım." (Müslim, Sahih, Fedâilu's-Sahâbe, 36, 20407 (6175); Nesâî, Sünen-i Kübrâ, Menâkıb, 9)
"Ey Peygamber hanımları! Namazı kılın, zekâtı verin; Allah'a ve Resulü'ne itaat edin. Ey Ehl-i Beyt! Allah sizden sadece günahı gidermek ve sizi tertemiz yapmak istiyor" (Ahzab/33) ayet-i kerimesi hakkında; Ümmü Seleme annemiz (r. anha) şöyle demiştir:
"Bu ayet-i kerime benim evimde indi. Hz. Rasulullah (sav) Ali, Fâtıma, Hasan ve Hüseyin'i çağırdı. Onları Hayber yapımı geniş bir elbisenin altına topladı, kendisi de içine girdi ve: "İşte bunlar benim Ehl-i Beyt'imdir" buyurdu.
Sonra inen ayet-i kerimeyi okudu ve: "Allah'ım! Onlardan kötülükleri gider. Onları tertemiz et!" diye dua etti. Ben: "Ya Rasûlallah, ben Ehl-i Beyt'ten değil miyim? dedim."
Hz. Rasûlullah (s.a.v), "Sen, benim ehlimsin. Sen zaten hayır üzeresin" buyurdu. (Tirmizi, Menakıb-ı Ehl-i Beyt, c.5. s. 351, h. 3205; Taberî, Câmiü'l-Beyân, c. XXII, s. 7; Ibn Kesir, Tefsir, VI, 412-413; Suyutî, Tefsir ed-Dürr'ül Mensur, c. 5, s. 198).
Ahzab Suresi 33. Ayeti nazil olduktan itibaren 7-8 ay boyunca Rasulullah, sabah namazlarında Hz. Fatıma anamızın (r.anha) hane-i saadetlerinin kapısına gelerek, "Haydi namaza ey Ehl-i Beyt, Yüce Allah sizi her türlü kötülükten uzak tutmak ve tertemiz yapmak ister" diye nida eder, onları namaza kaldırırdı." (Tirmizi, Sünen, h. n. 3135; Ahmet b. Hanbel, Müsned, h. no: 132231, 13529; Suyutî, Dürr'ul- Mensur, c.5, s.199).
İbn Abbas'ın naklettiğine göre, Ehl-i Beyt'i sevmeyi emreden Şura Suresi 23. ayet nazil olduğunda, sahabeden bazıları "Ya Resûlallah! Sevmemiz vacip olan bu yakınlarınız kimlerdir?" diye sordular.
Efendimiz (sav), "Ali, Fâtıma ve onların çocukları Hasan ile Hüseyin" buyurdu (Taberânî, el-Kebîr, No: 2641; Heysemî, Mecmau'z-Zevâid, IX, 168)
Resûlullah (sav) Efendimiz, Hz. Ali'ye hitaben, "Ya Ali, seni ancak mümin olanlar sever; sana ancak münafıklar buğz eder" buyurmuştur (Müslim, Sahih, İman, 131; Tirmizî, Sünen, Menâkıb, 20; Nesâî, Sünen, İman, 19). (Geniş bilgi için bknz. Prof. Dr.
Haydar Baş, İmam Ali eseri) H: Akın Aydın
